Przeglądając fotki znalazłem to – czyli wspomnienie z wycieczki do Szydłowa. Pogoda dopisała, kolory nieba dopisały, do tego trafiliśmy na dzień po zamknięciu pleneru rzeźbiarskiego – nie dość, że rzeźby się świeciły to jeszcze wióry leżały na ziemi. Bywało dosyć magicznie.
Zauważyłem, że raciborowicki kościółek podobał się nie tylko mnie – dlatego uznałem, że zamieszczę jeszcze kilka zdjęć tego sympatycznego i ładnie odrestaurowanego miejsca.
Przy okazji – od lat na wszystkie wycieczki idę boso. A wspominam o tym dlatego, że posadzki w starych kościołach na ogół są szalenie przyjemne przyjemne w dotyku.
Wąwóz Żarski to specyficzne miejsce. Na mniej więcej hektarze powierzchni mieści się całkiem efektowny las przypominający gotycką katedrę, głęboki i stromy wąwóz i kapitalne zbiorowisko potężnych
buków. Na tych skałkach nawet Nanusia wygląda jak Janosik.
Zaniosło mnie tydzień temu do Katowic. Przy okazji wszystkich spraw, które miałem załatwić – połaziłem sobie wreszcie po starym mieście. Po umyciu i odnowieniu fasad Katowice pokazują swoje secesyjne oblicze, znacznie bardziej stylistycznie czyste niż w Krakowie. No i nic dziwnego – kiedy Kraków był drugoplanowym miastem w Galicji – Katowice przeżywały okres gwałtownego rozwoju. W każdym razie nabrałem strasznej ochoty na zrobienie modeli tych katowickich balkonów ale niestety to musi poczekać.
Przy okazji dokonałem dwóch małych odkryć – po pierwsze zrozumiałem, dlaczego katowicka galeria zbudowana przy dworcu zbiera baty od miłośników architektury. Po drugie – uświadomiłem sobie, co mnie z lekka denerwuje w moich zdjęciach starego miasta (nie tylko moich zresztą).
Jeśli idzie o galerię – zarówno ona jak i inne podobne budowle: Złote Tarasy w Warszawie, Kunsthaus w Grazu itd. wyglądają w swoim historycznym otoczeniu jak foliowa torba wciśnięta w kąt i nadmuchana. Torba może być dobrze nadmuchana i w ładnych kolorkach, ale na tle okolicy zawsze pozostanie elementem obcym, tak jakby śmieciem wywalonym na oślep. W dodatku ta architektura nie ma właściwie regionalnego charakteru – w Małopolsce czy na Mazowszu, w Austrii czy Chinach zawsze jest taka sama ale udaje jakiś niesamowicie oryginalny landmark. Cóż, wywalona byle jak torba foliowa to znak naszych czasów i symbol osiągnięć cywilizacyjnych. Prawdopodobnie dla przyszłych pokoleń tylko tyle po nas zostanie i architektura załapała ten historyczny trend.
Zaś moje zdjęcia staromiejskich ulic robione wgłąb mają charakterystyczną kompozycję: klin nieba wbity w zbiegającą się zabudowę z masą szczegółów. Coś tu trzeba będzie wymyślić…
