W poniedziałek, na dwa dni przed swoimi 79-tymi urodzinami zmarł jeden z najznakomitszych polskich fotografików, znany i bardzo charakterystyczny przedstawiciel Kieleckiej Szkoły Krajobrazu, który zmienił spojrzenie fotografów na pejzaż.
W sieci bez problemu można znaleźć Jego najbardziej znane prace, dlatego nie będę ich tu pokazywał.
Wydawać by się mogło, że tacy ludzie powinni żyć wiecznie. Niestety, szanse przetrwania ma tylko ich dorobek.
Po prostu żal.
Zmarła Magdalena Abakanowicz. Kto się interesuje rzeźbą, temu nie trzeba dodawać nic więcej. Kogo to nie obchodzi, temu jej nazwisko nic nie powie.
Narzuciła mi się dość przykra obserwacja: żadna z naszych licznych TV nie podała wzmianki o tym. Niektóre umieściły notatkę na stronach internetowych ale jak dotąd żałują czasu antenowego.
Odchodzą osoby zasłużone dla polskiej kultury, dzięki którym nasz kraj wywołuje na świecie pozytywne zainteresowanie.
Ich dorobek i życie nie mają dla mediów takiej wartości jak kłótnie trzeciorzędnych urzędników państwowych.
Jakiś czas temu oglądałem w rosyjskiej TV dwugodzinny program poświęcony wspomnieniom o jednym z rosyjskich artystów współczesnych – nieważne, któremu. Było to zrobione ciekawie, żywo i profesjonalnie. Mogło zainteresować laików.
Rosyjskie media publiczne mogą wydawać pieniądze na popularyzację rosyjskiej kultury wysokiej i ochronę narodowych wartości wspólnych. Nasze media żałują nawet minuty na antenie, nie mówiąc już o wysiłku na stworzenie ciekawego programu.
Ale nic nie zmieni samozadowolenia gadających gęb w naszej TV i poczucia wyższości nad dzikusami ze Wschodu.