Na prośbę przyjaciół zanotowałem Podstawowy Kurs Kotakrobacji dla Kotów Niepokonanych wraz z komentarzem Taro.
Ponieważ Taro nie zatrzymał się ani na chwilę, jak również nie powtórzył wykładu, zdecydowałem się ująć podstawowe uwagi w punktach. Reszta, jak to zwykle bywa w kocich naukach, jest i tak kwestią praktyki, doświadczenia i właściwego stanu ducha.
- Nie poddawaj się.
- Jeśli opadasz w dół – nie płacz, to znaczy, ze zaraz pójdziesz w górę. Jeśli idziesz w górę – nie nadymaj się, i tak opadniesz. Życie jest falowaniem.
- Nie ma za ciasnych pudełek.
- Grawitacja jest dla mięczaków.
- Bądź sobą – nikt tego nie zrobi za ciebie.
- Jeśli nie wystarczy ci, że jesteś – daj sobie spokój, nic innego cię nie zadowoli.
To danie proste ale wymaga pewnej ostrożności – jest tak kuszące, że nie sposób się oderwać i łatwo spędzić przy nim o wiele więcej czasu niż możemy sobie pozwolić.
Przykrywamy się kocykiem. Przychodzi kotek i układa się nam na rękach zwinięty w kłębuszek. Wówczas podsuwamy mu koniec ogonka pod nos, kotek łapie go w łapki, liże i mruczy… a my już jesteśmy ugotowani, bo nie potrafimy się oderwać od tego widoku.
To prosty deser o wyjątkowych walorach estetycznych i zdrowotnych. Obniża poziom stresu, reguluje pracę serca, dodaje optymizmu i znacząco poprawia jakość życia. Jest przy tym tani, łatwy w uzyskaniu i skutecznie zastępuje rozmaite nieosiągalne dla nas dobra.
Kotek mruczy. I tak ma zostać na zawsze. Podajemy w każdej 
chwili, bo w gruncie rzeczy tego właśnie potrzebujemy.
Danie trudne, dla zaawansowanych kucharzy, wymaga nieustannego treningu – ale kiedy się uda, efekt wykroczy poza wszelkie oczekiwania. Musimy się pogodzić z faktami: nie da się przyrządzić go dwa razy tak samo, nigdy ni e osiągniemy doskonałości ale będziemy się do niej zbliżać i na tym polega szczególne piękno tej potrawy.
Stosowny Koci Nastrój, który rozpoznamy po tupocie kocich stóp. A potem gonimy na czworakach za kotem i próbujemy jak najlepiej złapać go w kadr. Jeśli wycelujemy szkło przed kotka – mamy szansę uchwycić tytułową kocią dupkę w ruchu. Jeśli będziemy celować w kota – zrobimy zdjęcie pustego miejsca. Reszta jest doświadczeniem.
Narysowałem sobie szybki szkic. Na tyle mi się spodobał, że postanowiłem go zrobić w kolorze. A teraz siedzę i bawię się w „znajdź dwadzieścia szczegółów, którymi się różnią”.
Składniki:
Popularne odmiany tego dania to: Kot w Pudełku
Z powodu Wielkiejnocy nie będzie odcinka Pisanego psem i kotem. Aby to jakoś naprawić – proponuję nowy cykl: proste i efektowne przepisy kucharskie. Ukazywać się będzie raczej nieregularnie, bo powstanie przepisów zależy od fantazji moich zwierzaków i mojej zdolności do wyciągnięcia z nich notatek. Ale na razie kilka się uzbierało.
Ciocia Puma jest bardzo elegancka i taka czarno-biała. Mówi mi, że nie mogę nikomu skakać na głowę jak worek kartofli, tylko elegancko i z wdziękiem, żeby nawet mysza zachwyciła się przed zjedzeniem. Ciekawe skąd ona tyle wie o myszach, jak w domu ich nie ma… może zaoszczędziła na specjalnym koncie w banku. 
W każdym razie powtarza mi, że koty mają świecić przykładem.
Przez pewien czas znajdywałem Pumę śpiącą na otwartej książce o historii samolotów myśliwskich. Puma dużo śpi, książka o samolotach nie jest u mnie niczym niezwykłym, ale Puma nigdy nie śpi na książce, której ja nie próbuję czytać.
– Kocham cię, kocham cię, kocham cię okropnie!
Po namyśle doszła do wniosku, że wywali książki z półki. Niech ludzie poznają Gniew Kota!
Puma uderzyła z obu łap prosto w futro. A potem pognała za zaskoczonym psem do drugiego pokoju.
Drabinka i wspinaczka góra-dół to moje ukochane elementy każdego remontu. Nie każdy miał tyle szczęścia, żeby samemu przećwiczyć tę rozkosz, więc krótko wyjaśnię, co tu jest źródłem satysfakcji i szczęścia.
– Moje plecki.