Było sobie święto naszych Przyjaciół. I zabrali nas w Beskidy, gdzie przytrafił nam się deszcz… chyba pierwszy deszcz w górach, jaki oglądałem z restauracji. Świat się dziwnie zmienił i bynajmniej nie dlatego, że jestem starszy. Dawniej nie było tylu knajp na szczytach, do których można dojechać samochodem. Nie uważam tego za zmianę na lepsze…. Ale skoro byłem tam i miałem aparat, to zrobiłem kilka zdjęć w taki nienaturalny dla mnie sposób.
Pracuję nad ilustracjami do Królowej Śniegu H.Ch. Andersena.
W sumie miałem niedawno coś w rodzaju jubileuszu – gdzieś tak w roku 1975 dostałem zbiorek baśni Andersena, z ilustracjami Szancera, z Królową Śniegu na okładce.
Mam wrażenie, że wszyscy znają to wydanie, było potem wielokrotnie wznawiane, stopniowo w coraz lepszej jakości. Potem oglądałem radziecką adaptację tej historii, uroczą ale raczej luźno podchodzącą do opowieści, ze złowrogim Radcą Handlowym jako czarnym charakterem i Bajkopisarzem jako obrońcą… obie postaci ładnie pomyślane, tylko wprowadzone nie wiadomo po co. Rzecz wizualnie nie najgorsza, zwłaszcza jak na film z czasów Chruszczowa, niemniej niepoważna.
Później widziałem jeszcze wiele adaptacji, czytałem kilka przekładów…
No i nadarzyła się okazja, żeby po swojemu zrealizować historię o Wielkiej Lodówce, jej mieszkańcach i Zarządzającej.
Zarówno postać Królowej jak i wszystko co do niej należy wydawało mi się zawsze karykaturalnie przerysowane i martwe.
Jej pałac nie sprawiał wrażenia wygodnego miejsca beztroskiej egzystencji a ona sama wydawała mi się taką pięknością, która istnieje tylko w ilustrowanym magazynie, z dala od realnego życia. Stąd pomysł siedziby będącej przedłużeniem górskiego szczytu i karykaturą gotyckiej katedry – w katedrze można się modlić ale nie mieszkać. A Królowa nie starała się, aby u niej mieszkano z przyjemnością…
Trochę zdjęć turystycznych i zarazem nietypowych dla mnie… bo bez łapania charakterystycznych form geometrycznych…
